De ontdekking van de buurt

Ik heb jaren naar vogels gekeken en gedacht: ‘vogel’. Pas toen ik echt ging kijken, zag ik verschillen in kleur, grootte, geluid, vliegbewegingen en gedrag. En nu is elke wandeling een ontdekkingstocht waarin ik mogelijk een ‘nieuwe’ vogel ontdek.

Ik heb ook jaren onwetend naar de openbare ruimte gekeken. Ik zag een weg, een bosje, een speelplek en besefte te weinig dat mensen hier over na hadden gedacht en bovenal dat er mensen waren die nadachten over de beste manier om het te onderhouden. Nu kijk ik naar een weg en denk ik: oud asfalt, ongetwijfeld uit de jaren 60, de gemeente moet hier de komende jaren aan de slag en dan staat ze voor tal van keuzes. Klinkers of asfalt, duurzaam materiaal, bredere stoepen, eenrichtingsverkeer, klimaatadaptatie, anders parkeren, gelijk ook riolering vervangen. Het vakgebied verandert je.

Ik leerde de afgelopen jaren kijken naar totaalkwaliteit. Hoe wordt het onderhouden, wie gebruikt het, waarom voel ik me (on)prettig, is het aantrekkelijk voor insecten, waarom blijft er altijd water op de weg staan na een regenbui en waarom zijn bepaalde inrichtingskeuzes gemaakt? Ook dit maakt wandelen zoveel leuker. Ik stap nu de deur uit en zie gras dat onder de noemer ecologisch wordt beheerd, de opbeurende teksten van een Loesje-poster op een elektriciteitskastje en de ecologisch onderhouden ´gezamenlijke´ voortuin waar niemand ooit echt zit.

Ik vertel iedereen, waar ik mee loop, over de stoep die zo gekunsteld om de parkeervakken is aangelegd, een ingreep uit de jaren 70 om te voorzien in de parkeerbehoefte, en dat iedereen als gevolg daarvan over de weg loopt. Ik wijs ze op de kale plek in het gras waar een jongen elke avond op een vierkante meter oefeningen met een bal doet. Victor Veilig die een vlaggetje en petje zou moeten hebben, maar dat die items nooit ergens te bekennen zijn. En aan elke boom zie ik de nestkastjes die, zonder in de boom te boren, zijn opgehangen en waar koolmeesjes af- en aanvliegen. Ik draai om, loop terug via het bos, doe een paar pull-ups in de natuurlijke speeltuin en verbaas me over het hekje dat fietsers moet afremmen als ze de heuvel afrollen en vraag me af waarom auto’s niet beter moeten opletten.

Waar ik voor de coronacrisis vooral rondhing in het centrum, loop ik nu in mijn eigen wijk. En ik ben niet de enige. Een heel netwerk van mensen herontdekt de eigen buurt en ziet wat er goed gaat, beter kan en wat ze liever nooit meer willen zien. In rap tempo worden er mensen ‘opgeleid’ die de buurt herontdekken en de waarde terugvinden van een goed functionerende openbare ruimte. Het enige wat ze nodig hebben is een paar gerichte vragen om ze aan het denken te zetten. Je ziet het immers pas als je het doorhebt.

Hoe benut jij inwoners bij het beter maken van de openbare ruimte, laat het me weten via LinkedIn?

Stadsverbeteraar